Blog

Legenda głosi, że Kukai, który właśnie ukończył studia w Chinach, stanął na brzegu morza w okolicach Mingzhou i modlił się o znalezienie właściwej lokalizacji dla świątyni, którą chciał założyć. Następnie rzucił swoim sanko (japońska nazwa wadźry, ceremonialnego przyboru). Po powrocie do Japonii Kukai szukał miejsca, w którym wylądowało sanko. W towarzystwie dwóch psów przemierzał okolice, aż spotkał tajemniczą kobietę, która okazała się być boginią okolicznych gór. Razem z nią ruszył przez lasy porastające łagodne zbocza góry, aż znaleźli sanko zaplątane w gałęzie sosny. I w tym miejscu powstała świątynia, która z czasem dała początek całemu miastu mnichów.

W 2022 roku w Korei i nie tylko rozgorzała ogólnonarodowa debata: czy siedmiu sympatycznych młodych ludzi tworzących popularny zespół k-popowy BTS powinno odbyć obowiązkową służbę wojskową? Fani rozpaczali, media szalały, politycy debatowali, a sprawa, choć wydaje się błaha, ma głębszy kontekst.

Miejsce, w którym czas się zatrzymał, a na ocienionych kolumnadami ulicach niemal wciąż słuchać turkot wozów i gwar zajętych swoimi sprawami mieszkańców. Niezwykłe miasto, o którym zapomniano na 1200 lat. Dżerasz.

W grudniu 2003 roku trzech chińskich rolników, Yang Xinman, Yang Peiman i Yang Peiyan, zwróciło się z oficjalną prośbą do władz pewnego muzeum o oficjalne uznanie ich w materiałach informacyjnych placówki za odkrywców przechowywanego w nim zabytku. Muzeum jednak odmówiło, argumentując, iż nie ma uprawnień do składania takich deklaracji. Faktycznie do miana uczestników odkrycia zabytku rościło sobie prawa dziewięć osób, z których pięć w 2003 już nie żyło, a jedna była pracownikiem muzeum i stała na stanowisku, że tytuł „odkrywcy” przysługuje osobie, która nie tylko coś znalazła, ale również rozpoznała wartość tej rzeczy. Jaki zabytek był tak ważny, że trzech panów Yang było zdecydowanych walczyć w sądzie o przyznanie im miana jego odkrywców?

Jimjilbang [dżimdżilbang] to coś więcej niż łaźnia. Koreańczycy przychodzą tu nie tylko w celach higienicznych, ale również aby spędzić czas z rodziną lub znajomymi, odpocząć i pozbyć się stresu. To nieodłączny element koreańskiej kultury. Dla turystów wychowanych w zachodniej kulturze wstydu wobec nagości, własnej i innych oraz ludzi obawiających się oceniania, może być trudnym ćwiczeniem z przełamywania własnych zahamowań, jednak coraz więcej osób odwiedzających Koreę decyduje się na to doświadczenie i po fakcie stwierdza, że było warto!

Kawa z jajkiem, z mlekiem kokosowym, z lodem, z owocami… Mocna, ciemna, aromatyczna, z wyraźną goryczką, króluje w kawiarniach, ulicznych kafejkach i straganach od Hanoi po Sajgon. Parzona w charakterystycznych kawiarkach nazywanych phin, zdobyła sobie grono wielbicieli nie tylko wśród mieszkańców kraju.