Islandia to zaskakujący "kraj lodu", którego mieszkańcy cieszą się imponującą średnią długością życia (80,2 lata - mężczyźni, 83,3 lata - kobiety). W tym niezykłym państwie od czerwca do sierpnia niemal przez całą dobę jest jasno. Ta najbardziej na zachód wysunięta część Europy zadziwia również ogromną liczbą owiec (cztery razy większą niż liczba mieszkańców), licznymi gejzerami oraz lokalnym alkoholem - wódką Brennivin (dosłownie płonące wino).

Islandia to wyspa - kraj, leżąca pomiędzy Skandynawią, a Grenlandią w północnej części Oceanu Atlantyckiego, nieco na południe od koła podbiegunowego północnego. Od położonej od niej na zachód Grenlandii oddziela ją Cieśnina Duńska. Biorąc pod uwagę uwarunkowania geologiczne Islandia uznawana jest za najmłodszy obszar na kontynencie europejskim. W centralnej części wyspy rozciąga się płaskowyż wulkaniczny, który wznosi się na wysokość 600-1000 m n.p.m. Niewielkie obszary nizinne spotyka się jedynie w południowo-zachodniej części wyspy. Ponad 11% obszaru Islandii pokrywają lodowce (za największy uznaje się Vatnajökull). Pokrywa lodowa skrywa czynny wulkan Grimsvatn, uaktywniający się co 4-10 lat. O aktywności wulkanicznej świadczą także liczne gorące źródła oraz gejzery.

Warunki pogodowe na Islandii zależne są od dwóch stref klimatycznych. Na południu wyspy panuje klimat umiarkowany chłodny, a część północna znajduje się w strefie wpływów klimatu subpolarnego. Zimą średnie temperatury wynoszą -5 - 0°C, natomiast latem słupek rtęci rośnie do 9 - 12°C. 

Na obszarze Islandii pierwsi osadniczy z Europy pojawili się w połowie VIII w. Byli to mnisi irlandzcy oraz Norwegowie. W XIII w. wybuchła wojna domowa, przez którą rozwój kraju został zahamowany. Kiedy Norwegia, Szwecja i Dania zawarły unię kalmarską w 1397 r., Islandia dostała się pod władzę korony duńskiej, lecz zachowała swój ustrój i samorządność. Miasta na Islandii zaczęły powstawać w drugiej połowie XVIII stulecia. W XIX w. na Islandii zaczęło podupadać rolnictwo. Ten proces wywołał masową emigrację mieszkańców, przeważnie do krajów Ameryki Północnej. Islandia proklamowała niepodległość w 1918 roku. Wówczas związała się także unią personalną z Danią. Natomiast pełną niezależność polityczną zyskała 17 czerwca 1944 r.

Islandia charakteryzuje się doskonałą organizacją ruchu turystycznego, mimo tego iż nie jest on tam zbyt duży - 300 tys. turystów rocznie. Największą atrakcją wyspy jest dziewicza natura oraz formy ukształtowania terenu. Nie ma miejsca na świecie, gdzie na jedym obszarze zgromadzonych jest tak wiele osobliwości przyrodniczych. Należy wymienić tutaj gorące źródła, gejzery, wulkany, lodowce oraz skalne tereny porosłe roślinnością charakterystyczną dla tundry. Środowisko nie jest zanieszyczone ze względu na niewielką gęstość zaludnienia (2,5 mieszkańca na km2) oraz brak dużych zakładów produkcyjnych. Wszelkie jeziora oraz rzeki oferują doskonałe warunki do uprawiania wędkarstwa. 

Wyjazdy, wycieczki i wyprawy na Islandię - poznaj oferty wyjazdów na Islandię najlepszych organizatorów.