Aktualności - TOP 5 MIEJSC NA ZIMOWĄ FOTOGRAFIĘ W KARKONOSZACH 

TOP 5 MIEJSC NA ZIMOWĄ FOTOGRAFIĘ W KARKONOSZACH 

Zima góry są niezwykle magiczne, czasem potrafią wyglądać jak z odległej galaktyki. Jak już raz wyciągnie się aparat fotograficzny to żal go chować. Wschody i zachody słońca, w związku z krótkim dniem,  są dostępne nawet dla tych którzy nie są rannymi ptaszkami. Na początku lutego tzw.: golden hour możemy wypatrywać koło godziny 7:30 i 16:10. Na złapanie niezwykłego światła będziemy mieli +/- 40 minut. Które szlaki wybrać zimą w Karkonoszach jeśli zależy nam na niesamowitych zimowych krajobrazach? Podpowiadamy gdzie skierować swoje fotograficzne oko. 

1. Schronisko Samotnia i Mały Staw

Kto był w Karkonoszach, z pewnością zgodzi się z tym, że do najpiękniejszych ich zakątków należy Kocioł Małego Stawu. Właśnie tu, nad Małym Stawem, gdzie las ustępuje już miejsca kosodrzewinie, stoi perła dolnośląskich schronisk – SAMOTNIA. Warto zboczyć z głównego szlaku prowadzącego od świątyni Wang na Śnieżkę i nacieszyć oczy pięknem krajobrazu, bogactwem wysokogórskiej roślinności, a nawisami śnieżnymi zimą. Mały Staw, nad którym znalazła swoje miejsce Samotnia, wcale nie jest mały. 255 metrów długości i 185 szerokości przy 6,5 metrowej głębi sprawia, że tylko z racji sąsiedztwa znacznie większego Wielkiego Stawu nadano mu taką nazwę. Lustro wody znajduje się na wysokości 1183 m n.p.m., 12 metrów wyżej (1195) stoi schronisko. Samotnia jest jednym z najstarszych schronisk w Polsce. Słynie z przytulnej atmosfery drewnianych wnętrz i domowej kuchni. Jest otwarta przez cały rok. Leży na terenie Karkonoskiego Parku Narodowego, wiec dotrzeć do niej można tylko piechotą. Schronisko znajduje się mniej więcej w połowie drogi z Karpacza na Śnieżkę.

2. Stacja Meteorologiczna na Śnieżce

Obserwatorium, szczególnie zimą, gdy całe pokryte jest śniegiem, przypomina budowlę czy pojazdy rodem z Gwiezdnych Wojen czy Start Trek. Jak się okazuję, skojarzenia te są jak najbardziej słuszne. Właśnie niezidentyfikowane obiekty latające były inspiracją dla projektanta Witolda Lipińskiego: W latach pięćdziesiątych wiele mówiło się o niezidentyfikowanych pojazdach latających, a mnie zawsze fascynowały linie krzywe i kuliste przestrzenie – postanowiłem, że obserwatorium PIHM na Śnieżce będzie miało kształt talerzy. 

Śnieżka stanowi najwyższy szczyt Karkonoszy i Sudetów, której wysokość sięga 1603 m n.p.m. Materiał, z którego zbudowany jest skalny stożek to w większości metamorficzne skały hornefelsy oraz, po stronie zachodniej, granit, który stanowi również budulec głównego grzbietu. Materiały szczytu stanowią fundamentalną przyczyną jego szczególnego kształtu wygasłego wulkanu, różniącego się od innych wzniesień w Karkonoszach o bardziej zaoblonym wyglądzie. Wspomniany wcześniej hornfels jest w rzeczywistości łupkiem łyszczykowatym, przeobrażonym po kontakcie z magmą. Południowa strona, niedostępna w największym stopniu, odznacza się szeregiem pociętych, głębokich żlebów, z kolej od północy dominującym elementem jest stromy rumosz skalny. Oba z wyżej wymienionych zboczy opadają do dwóch głębokich dolin polodowcowych: Łomniczki, Obří důl. Od wschodu rozpościera się łagodne zejście do Słonecznej Doliny, czyniąc tę stroną w największym stopniu przyjazną dla turystów. Ze względu na fakt, iż na Śnieżce dominuje klimat panujący za kołem podbiegunowym, na niższych wysokościach obserwowana jest roślinność alpejska niewystępująca w innych miejscach o takiej samej szerokości geograficznej. Na taki stan rzeczy mają wpływ warunki meteorologiczne - średnia temperatura w ciągu roku nie przekracza w tym miejscu 0°C, z kolei miesiąc najcieplejszy to zaledwie 10.6°C. Najwyższa temperatura odnotowana na Śnieżce 28 lipca 2013 roku wynosi 24.6°C. Ze względu na wspomniane czynniki śnieżna pokrywa zazwyczaj utrzymuje się w najwyższym szczycie Karkonoszy od października do maja. Średnia suma opadów przekracza 1000 mm, z kolej najbardziej charakterystycznym zjawiskiem w tym miejscu są niebezpieczne huraganowe wiatry, których prędkość sięgają od 12 do aż 25 m/s. Ze względu na szereg czynników takich jak wyjątkowe położenie, długość i permanentne warunki atmosferyczne, Śnieżka jest doskonałym miejscem, czynnie wykorzystywanym w celu badań zmian klimatycznych. Wpływy lokalne na klimat zostały zminimalizowane niemal do zera. Obserwacje prowadzone w tym miejscu nieustannie od roku 1880 pozwalają stwierdzić, iż wzrost średniej temperatury przekroczył 1°C, co jest szczególnym wyrazem rewolucji środowiskowej.

3. Śnieżne Kotły

Śnieżne Kotły są doskonałym przykładem krajobrazu alpejskiego w Karkonoszach - śnieg na dnie kotłów potrafi zalegać do połowy lata. Niezwykle ciekawa jest też miejscowa roślinność. W Śnieżnych Kotłach występuje skalnica śnieżna - gatunek endemiczny - jedyne miejsce w Europie Środkowej. Kolejny gatunek, który, w naszym kraju występuje jedynie tu i w Tatrach, to rozrzutka alpejska - rodzaj paproci, a jedyne na świecie stanowisko podgatunku tzw. bazaltowej skalnicy darniowej występuje tylko w Śnieżnych Kotłach. Śnieżne Kotły stanowią rezerwat ścisłym Karkonoskiego Parku Narodowego. Śnieżne Kotły to dwa kotły polodowcowe, położone pomiędzy Łabskim Szczytem i Wielkim Szyszakiem. Górna krawędź Śnieżnych Kotłów leży na wysokości 1490 metrów n.p.m., a dno na wysokości mniej więcej 1200 m n.p.m. - od północnej strony kotły zamknięte są wałem morenowym. Mały Kocioł Śnieżny położony jest po zachodniej stronie i jest głębszy, Wielki Kocioł natomiast położony na wschodzie ma wyższe, bardziej strome zbocza (do 120 metrów). Na dnie Wielkiego Kotła są dodatkowo Śnieżne Stawki - 2 płytkie oraz niewielkie zbiorniki o krystalicznie czystej wodzie. Ponad Śnieżnymi Kotłami góruje telewizyjna stacja przekaźnikowa, widoczna z daleka, stanowiąca doskonały punkt orientacyjny. Na krawędzi Wielkiego Kotła znajduje się wiele punktów widokowych, z jakich można podziwiać wyjątkowe panoramy. Tuż obok znajdują się skałki Czarcia Ambona oraz Wielki Szyszak - drugi pod względem wysokości szczyt w polskiej części Sudetów.

4. Dolina Łaby 

Jeśli zależy Wam na spektakularnych panoramach Dolina Łaby będzie najlepszym miejscem do ich uchwycenia. To 8 km polodowcowej niecki w czeskiej części Karkonoszy. Wycieczka w stronę Doliny Białej Łaby to idealna okazja na zapoznanie się z czeskimi Karkonoszami. Po polskiej stronie szczyty są równie piękne jak po czeskiej, jednak szlaki, które prowadzą do ich osiągnięcia są dużo bardziej strzeliste, a ich zbocza strome. Natomiast po czeskiej stronie drogi są łagodniejsze, niezbyt skaliste i piętrzą się kolejnymi pasmami. 

5. Wodospady Kamieńczyk, Podgórnej, Szklarki

Kaskady spadającej wody wyłaniające się z lodowych zwalisk są niezwykle fotograficzne. Trzy największe wodospady Karkonoszy w zimowej scenerii są wyjątkowo malownicze. 

• Wodospad Kamieńczyka – wodospad składa się z 3 kaskad o łącznej wysokości 27 m. Z progu spada do malowniczego Wąwozu Kamieńczyka, który ma ok. 100 m długości, skalne pionowe ściany osiągają od 20-30 m wysokości, a szerokość w niektórych miejscach nie przekracza 4 m. Pod środkową kaskadą wodospadu znajduje się niewielka, po części sztucznie wykuta przez Walończyków jaskinia „Złota Jama”. Przy wodospadzie znajduje się schronisko „Kamieńczyk” i szałas "Sielanka".

• Wodospad Szklarki - jest to kaskada potoku Szklarka o wysokości 13,3 m, zwężająca się u dołu, tworzy na dnie kolisty kocioł eworsyjny. Malowniczo położona na terenie Karkonoskiego Parku Narodowego, na wysokości 520 m npm, w środkowej części Wąwozu Szklarki. Na lewym brzegu skalnego progu znajdują się okazałe marmity. Przy wodospadzie małe schronisko PTTK „Kochanówka”. Pierwsze wzmianki o Wodospadzie Szklarki pochodzą ze średniowiecza. Z powstaniem kaskady związana jest legenda o Karkonoszu i córce szklarza, Szklarce, której imię nosi dziś przepływający potok.

• Wodospad Podgórnej - położony jest w sercu Karkonoszy, na wysokości 547 m n.p.m, w malowniczej Przesiece. Potrójna kaskada wodospadu ma wysokość 10 metrów, co czyni z wodospadu Podgórnej trzeci co do wielkości wodospad w polskiej części Karkonoszy. Jest to również najrzadziej odwiedzany przez turystów karkonoski wodospad, choć niewątpliwie jest bardzo malowniczy. Poniżej znajduje się mostek - dogodne miejsce do oglądania wodospadu. Do wodospadu Podgórnej najlepiej dojść z Przesieki - prowadzi do niego kilka szlaków.