Aktualności - Trekking w Toskanii, w stronę nieznanego

Trekking w Toskanii, w stronę nieznanego

16.06.2015
Tydzień Włoski

Ktokolwiek planuje wakacje w Toskanii zazwyczaj kieruje swe pierwsze kroki do centrum regionu. Myśli o malowniczych pagórkach paskowanych winnicami, o gajach oliwnych tonących w srebrzystej zieleni, o małych miasteczkach zbudowanych z kamienia, o polach uśmiechniętych słoneczników, o sztuce na każdym kroku i oczywiście o najlepszej kuchni świata. Niewielu decyduje się na zejście z turystycznego szlaku powielanego we wszystkich przewodnikach, a całkiem nieliczni wiedzą, że Toskania to też doskonałe warunki, by wszystko to, za co kochamy ten region połączyć z aktywnym wypoczynkiem - na przykład z trekkingiem. Jednak, by w pełni móc się cieszyć taką formą spędzania wakacji, najlepiej skierować swoje kroki na północny wschód od Florencji - do Mugello albo jeszcze dalej w Appennino Tosco - Romagnolo.

 

 

Tu właśnie, na uboczu przycupnęło skromnie Marradi, królestwo kasztanów. To małe toskańskie miasteczko, o którym niewielu słyszało, oddalone od turystycznego ruchu, ukryło się w górach, zatopiło w zieleni, ciche i skromne czeka, by je odkryć i pokochać. A o to nie trudno! Wystarczy raz tu przyjechać. Nawet Włosi przyzwyczajeni do piękna swojego kraju nie szczędzą zachwytów, jeśli zdarzy im się w te strony zawitać. Marradi może stać się prawdziwym rajem dla tych, którzy ponad wszystko cenią sobie ciszę, spokój i wędrówki z plecakiem. Tu szlaki biorą początek już w centrum miasteczka.

 

 

 

Do wyboru mamy wiele ścieżek, możemy ruszyć szlakiem kamiennych opactw, rozsianych po okolicznych wzgórzach, tropem życiodajnych źrodeł, które są emblematem oddalonego o 9 km Crespino, szlakiem kasztanów, z których słynie Marradi albo odtworzyć ścieżki urodzonego tu poety Dino Campana, który nade wszystko ukochał sobie tereny Mugello. Warto zaopatrzyć się w biurze informacji turystycznej w dokładną mapę i wybrać szlak na swoje możliwości. Krótszy - choćby do górującego nad Marradi castellone, któremu podołają nawet młodsze dzieci i skąd można cieszyć oczy widokiem na dolinę Lamone. Dłuższy, bardziej wymagający do jednego z kamiennych kościołów na Trebbanę, do Lozzole bądź na Gamognę albo też jeden z tych dla ludzi o mocnych nogach - powędrować z Marradi na Passo Muraglione, na Monte Lavane czy na Sambucę, skąd przy dobrej pogodzie widać Adriatyk, Morze Tyrreńskie i szczyty Alp Apuańskich.

 

 

Nie brakuje tu miejsc, wyjątkowych owianych legendą, którymi zachwycali się już wieki temu wielcy artyści. Zdumiewający wodospad Acquacheta poruszył samego Dante, który dał temu upust w swym najsłynniejszym utworze. Jeśli ktoś szuka miejsc mistycznych powinien udać się do Groty Pustelnika - La grotta del Romito, gdzie wybija cudowne źródło albo do jednego z najstarszych kasztanowych gajów w okolicy - do Pigary. Życie tym monumentalnym drzewom, wśród których, jedno zwane jest świętym, setki lat temu dali mnisi Valombrosanie.

 

 

Tutejsze trasy są doskonale przygotowane i przyjazne wędrowcom. Co i rusz znajdziemy drogowskazy, mapki, szałasy, a w nich prycze, kominek, stół, a nawet kawę i inne produkty pierwszej potrzeby. Pamiętajmy, by zostawić taki sam porządek jaki zastaliśmy i może jakiś drobiazg z własnego plecaka dla tych, którzy przyjdą po nas.

 

Kiedy już zmęczymy nogi wędrowaniem, nasycimy oczy dziewiczym krajobrazem, a czyste piękno natury ukoi skołatane myśli, znów wróćmy do Marradi. Wszak Alto Mugello to nie tylko górskie ścieżki, ale też doskonała kuchnia. W tutejszych restauracjach nasze podniebienia oszaleją z zachwytu - kasztany, trufle, grzyby, dziczyzna i wszystko to, co dana pora roku nam podarowuje. Najlepszy czas na podróż w te strony to późna wiosna, lato i przede wszystkim - jesień. Każdy z tych okresów to wspaniałe festy, z których najbardziej znane są: majowa Festa dello Sport, sierpniowa Noc Czarownic i wszystkie niedziele października, kiedy to odbywa się Sagra delle Castagne. Oczywiście nawet w zwykłe dni spacer po miasteczku, przystanek na kawę, lody czy kasztanowe piwo będzie wspaniałym relaksem i stanie się najsłodszym wspomnieniem, kiedy znow będziemy daleko, bowiem to, co sprawi, że już na zawsze zostawiamy tu część siebie - to ludzie, ich ciepło, serdeczność i gościnność.

 

 

Nie bez powodu wielu cudzoziemców, którzy kiedyś przypadkiem trafili w te strony, zdecydowalo się pozostać na zawsze. Ale z podróżami tak już jest! Zawsze niosą za sobą pewne ryzyko i nie mam tu na myśli klasycznych niebezpieczeństw, wybryków natury, czy kieszonkowych złodziei. Największe ryzyko, to możliwość, że z takiej podróży już nigdy do końca nie uda nam się wrocić. Jestem tego doskonałym przykładem.    

 

Kasia Nowacka: autorka bloga www.domzkamienia.blogspot.com. Toskania to jej dom. Tak sama pisze: “W 2007 roku przyjechaliśmy tu pierwszy raz na wakacje. Dwa tygodnie wywróciły życie do góry nogami. Okazało się, że w małym, toskańskim miasteczku odnalazłam swój dom. Potrzeba było kilku lat, by ten sen się zrealizował. Zaczęłam pisać z tęsknoty do kamiennego domu. Dziś w końcu jestem tu.., a mój kamienny dom na pewno na mnie czeka. Ten blog opowiada o zakochaniu się we własnych marzeniach, o ich realizacji i codziennym życiu.”

 

 

 

 

Zdjęcie

Dodaj komentarz

© 2019 Zorientowani.pl
iMoje